Tranquilo 2.0

Little Corn Island, een paradijsje in de Caribische oceaan. Zoals in Granada het leven uit 'tranquilo' en 'mañana' bestaat, is het leven op Little Corn tranquilo 2.0 en vooral ook erg chilo. De dagen hebben we doorgebracht met aan het strand hangen, kokosnotenbrood eten, paardrijden, snorkelen (wat overigens voor mij geen succes was, dus ik heb van een boottochtje genoten), slapen in Lobster Inn, Nica Libres drinken en vooral het leven erg chilo nemen met de locals.

Als je ooit de kans krijgt, zou ik zeker aanraden om hier op bezoek te gaan. Alleen al de bootreis van Big naar Little Corn Island geeft je, vliegend en stuiterend over meters hoge golven, al het gevoel de je Jack Sparrow himself bent. Het zwemmen in de helderblauwe en zelfs koele zee is ook geen straf en Bob Marley luisterend een rumcocktail drinken in Tranquilo Café maakt het plaatje helemaal compleet.

Na vier dagen paradijs was het tijd om afscheid te nemen van soulmate Isabel, die ik de afgelopen 8 weken bijna dagelijks heb gezien. Ze ging terug naar Granada, terwijl ik een nachtje in Managua bleef, op naar de volgende bestemming: León.

León is prachtig, heerlijk, koloniaal en vriendelijk, net als het hostel waar ik in sliep en gelijk helemaal verliefd op was. Hangmatten, een mooie dorm en een fijne sfeer maken dat ik me hier helemaal thuis voelde. De afgelopen dagen heb ik de stad verkend, de beste eettentjes aangewezen gekregen door een goede Nederlandse gids (die overigens ook nog eens gratis is, lekker budgettravelen dus) en een museum over de geschiedenis en de oorlogen in León en de rest van Nicaragua bezocht. Dit was een grote berg Spaanse, maar interessante informatie. Nu ga ik inchecken voor mijn vlucht van morgen. Tot schrijvens, wellicht in The City That Never Sleeps!